Herinneringen en bewustwording

Vandaag voel ik me als het weer. Donker, grijs en teneergeslagen. En ik heb me hardop af zitten vragen of het de moeite waard was om mijn gemoedstoestand op te schrijven? En waarom eigenlijk niet? Het is mijn inziens niet verkeerd om ook eens over mindere dingen te schrijven.

Het gevoel kwam gisterenavond opzetten. Ik noem het een kleine sluipmoordenaar. Liggend op de bank lag ik muziek te luisteren, en er kwamen diverse nummers voorbij waar ik een herinnering aan heb. Zowel fijne als minder fijne herinneringen. En dan kun je wel zeggen: ,,ach, even slikken en weer doorgaan.” Maar bij mij werkt dit helaas niet.

Ik sta regelmatig stil bij dingen uit mijn verleden. Of het verstandig is laat ik even in het midden. Maar op dit moment is dit mijn gevoel, en ben ik er mee bezig.
Eerlijk gezegd weet ik ook niet hoe ik dit gevoel kwijt kan raken? Moet ik “semi vrolijk” gaan doen, of moet ik toegeven aan emoties en gevoel?
Ik ben ook even klaar met Twitter. Niet vanwege de lieve personen waar ik veel contact mee heb, maar even klaar met het Twitteren in het algemeen.
Het twitteren mag geen “moeten” worden, en daarom trek ik er bewust even de rem op.
De rem zal er weer afgaan als ik wat zaken een plaatsje heb kunnen geven, totdat mijn eigen zon weer gaat schijnen.

Liefs,

Maikel

14 thoughts on “Herinneringen en bewustwording

  1. Herkenbaar gevoel. Heb vandaag zitten twijfelen of ik een linkje van mijn blog openbaar wilde maken op twitter. Het is geen vrolijk verhaal, maar het is wel iets waar ìk mee zit. Dus ik heb het ook gewoon gedaan. Mensen die het niet willen lezen, moeten het gewoon laten, toch? Hoop dat je eea snel een plekje kunt geven en dat we je snel weer enthousiast zien twitteren. 🙂 X A.

  2. Had dit nog niet gelezen toen ik mn reactie plaatste op het vorige blogje zojuist..

    Nu ik dit lees merk ik dat ik veel in je herken. Alleen ben ik misschien nu een fase verder. Tenminste dat hoop ik! Want ik blijf/bleef ook veel hangen in het verleden, vooral in de negatieve dingen en dit bracht en brengt me nergens heen.
    Het zorgde ervoor dat ik me rot voelde en bleef voelen, dat ik in een dal viel en bleef vallen..

    Nu probeer ik uit alle macht om het verleden achter me te laten en ik denk dat ik dit voor een groot gedeelte ook wel doe. Daar heb ik Aruba voor te danken, want daar was ik uit mijn vertrouwde omgeving en uit de omgeving waar alles gebeurde.. Dus kon ik er beter afstand van nemen..

    Toch merk ik dat het verleden me blijft achtervolgen, misschien omdat het gewoon een deel van mij is en ik moet accepteren dat het bij me hoort..
    Misschien omdat ik er toch nog teveel in blijf hangen..

    Wie weet..

    Jou wil ik in ieder geval veel succes wensen en ik hoop je snel weer te zien op twitter sowieso…

    Dikke knuffel

  3. Gemist wordt?!?!?!?! Dat is toch wel een statement! Je weet niet hálf hoe zeer ik je tweets mis! Jij bent één van de weinige tweeps waar ik zeer bewust iedere dag de tweets van opzoek en ze achter elkaar lees!
    Er bestaat ook nog zoiets als een gulden middenweg: niet 6479 berichtjes plaatsen, maar alleen dán als je het echt wilt. De stekker er helemaal uittrekken, zou ik heeeeel erg jammer vinden!
    Laat je in ieder geval zo af en toe wel even aan tante Diana weten hoe het met je gaat dan?? Dikke knuffel en kusss!!

Geef een reactie op Diana Reactie annuleren