Het verhaal van een tienermoeder

Ik krijg wel eens verzoeken van lezers of ik ergens over wil schrijven. Vaak doe ik dat niet, omdat ik deze blogsite zo persoonlijk mogelijk wil houden.
Of het onderwerp moet me zó grijpen dat ik er toch over wil schrijven.
Zo kwam Manon met twee onderwerpen. “Joran van der Sloot” en “tienermoeders in de bijstand.”
Daar ik Joran van der Sloot een uitgekauwd onderwerp vind, heb ik gekozen voor het andere onderwerp.
Omdat ik geen ervaring heb met tienermoeders in de bijstand, maar wél met een tienermoeder wil ik graag een persoonlijk verhaal met jullie delen.

Na de middelbare school heb ik gekozen om een sociale opleiding te gaan volgen. En sociaal cultureel werk leek me wel een interessante studie.
In mijn eerste jaar heb ik stage gelopen in een opvang voor zwerfjongeren in Tilburg, en in mijn tweede jaar bij Dynamo in Eindhoven. Het oude dynamo wel te verstaan, want dit is ruim 12 jaar geleden.
Doel van mijn stage was om jongeren van de straat af te plukken, en ze Dynamo binnen te krijgen.
Een andere mogelijkheid was om ze warm te maken voor een werkgroep of tal van andere activiteiten die Dynamo organiseerde.
Zolang ze maar niet op straat hingen, en voorbijgangers lastig vielen.

Elke vrijdag organiseerde Dynamo een avond met muziek en drank voor de “gabbers” in Eindhoven en omgeving.
Nederland zat midden in de gabbertijd, en het was wel begrijpelijk dat deze avonden hartstikke populair waren.
Samen met nog twee stagaires coördineerden wij deze avonden, en doordeweeks boekten we de dj’s en waren we bereikbaar voor persoonlijke gesprekken in ons dagelijkse spreekuurtje.

Zo kwam er op een dag een meisje m’n kantoor binnen gelopen. Ik zal haar maar “M” noemen.
“M” had ik op de vrijdag avonden wel eens rond zien stuiteren, maar nog nooit een persoonlijk gesprek mee gehad.
Ik vroeg waar ik haar mee kon helpen, en ze vertelde me dat ze een probleem had. Ze was zwanger.
Natuurlijk schrok ik hiervan, en vroeg hoe oud ze eigenlijk was? Ze was net een paar weken 16, en ze zat nu op ongeveer 14 weken van haar zwangerschap.
Tja, wat moet je dan? Ik was maar net twee jaar ouder dan haar, en wist net zoveel van zwangerschappen af als de Paus van voorbehoedsmiddelen! Niks dus!
Ik vroeg haar waarom ze naar mij kwam, want ik zou haar waarschijnlijk niet kunnen helpen.

“M” vertelde me dat ze haar verhaal kwijt wilde bij een objectief persoon, en niet bij een psycholoog of iets dergelijks.
Ze begon haar verhaal met te zeggen dat dit haar tweede tweede zwangerschap was. Met haar 13e jaar had ze namelijk al een abortus gehad.
Het was toendertijd natuurlijk een ongeluk, en van haar moeder had ze het moeten laten aborteren.

“M” kwam uit een gezin met gescheiden ouders. Dat komt wel vaker voor, maar ware het niet dat ze van haar 5e tot 10e levensjaar misbruikt was door haar stiefvader.
Samen met haar zusje. Hij keek toe hoe ze stonden te douchen, en kroop regelmatig bij hen in bed. Ze mochten het  niet tegen hun moeder vertellen, omdat hij constant dreigde hen iets aan te doen.
Dit is dus jaren doorgegaan. Uiteindelijk heeft “M” het toch verteld tegen haar echte vader hij heeft en is opgepakt.

Toen ze naar de middelbare school ging kwam ze in contact met verkeerde jongens. Haar moeder had meerdere banen, om het hoofd boven water te houden dus “M” en haar zus waren vaak alleen thuis, en hingen op straat.
Door een van die jongens is ze op haar 13e jaar zwanger geraakt. In die tijd blowde ze veel, snoof ze Ritalin, (ik wist niet dat het mogelijk was) en dronk ze veel alcohol.
Ze is door een van die jongens onder invloed misbruikt, en na 4 weken kwam ze erachter dat ze zwanger was.
Dit kind is dan ook weggehaald. Een jaar verstreek, en ze kwam weer een jongen tegen. Hij was 10 jaar ouder en was net vrij. Waar hij voor vast had gezeten wilde ze niet vertellen.
Uiteindelijk raakte ze ook van hem zwanger. Hij wilde het niet geloven, en schold haar uit voor “hoer” en dreigde haar zó hard in haar buik te slaan dat het kind niet geboren zou worden.
Maar “M” was vastbesloten om het nu wél te houden, en bleef uit liefde bij deze jongen.

Haar moeder keurde het niet goed, maar wilde haar wel steunen en er alles aan doen dat ze het kind kon houden.
Ook wilden ze kostte wat het kost voorkomen dat “M” niet in een tieneropvang terecht kwam.
Toen hield ze op met praten. Ik keek haar aan, en wist niet wat ik moest zeggen. Ze vertelde me dat er al diverse instanties zich bemoeiden met haar, en dat ze gewoon haar verhaal kwijt wilde. Want er werd niet geluisterd naar wat zij wilde en alles werd nu voor haar bepaald.
Voordat ik iets kon zeggen stond ze op en liep mijn kantoortje uit.
Ik ben haar nog achterna gerend om haar sterkte te wensen, en dat ze altijd bij ons aan kon kloppen als ze wilde praten of hulp nodig had.
Ze knikte en zei dat ze dat zou doen. Ik heb haar hierna nooit meer gezien.

Dit heeft op mij een hele diepe indruk gemaakt, en heb het daar ook over gehad met mijn stage begeleider.
Wat ik geleerd heb is dat je niet al te snel klaar moet staan met je oordelen over tienerzwangerschappen.
Ook al word je tegenwoordig op jonge leeftijd voorgelicht over seks en dergelijke.
Er zijn natuurlijk  door persoonlijke situaties redenen waardoor je op jonge leeftijd zwanger kan raken.
Sta niet te snel klaar met je oordeel, dat geldt voor alles.